Hond - Calciumoxalaat

De perferie van deze kleine tot middelgrote (meestal 1 tot 7 mm), radio-opake stenen kunnen onregelmatig, stekelig, glad of combinaties ervan zijn.

Calciumoxalaat (CaOx) is een vaak voorkomende steen die moeilijk te voorkomen is omdat de factoren die verantwoordelijk zijn voor de vorming nog niet volledig bekend zijn. Algemeen wordt aanvaard dat kristalgroei en mogelijke initiële kristalvorming minstens gedeeltelijk een reflectie zijn van een overzadiging van de urine. Daarom zou het beperken van de risicofactoren die CaOx-oververzadiging van de urine bevorderen (zoals hypercalciurie, hyperoxalurie, hyperacidurie, hypocitraaturie en een sterk geconcentreerde urine) urolietrecidieven zouden moeten minimaliseren.

Serum calcium. Onderzoek oorzaken van hypercalciëmie wanneer deze aanwezig is.
. Genetische test voor erfelijke calciumoxalaat-urolithiasis Type 1 bij rassen met een hoger risico (zoals Engelse Bulldog, Boston Terrier en Amerikaanse Staffordshire Terrier). z.umn.edu/caninegenetics

Corrigeer hypercalciëmie, op basis van de oorzaak (zoals parathyroïectomie bij primaire hyperparathyroïdie). Kaliumcitraat als de urine pH constant < 6,5 is (startdosis: 75mg/kg, elke 12-24u). Hydrochlorothiazide bij sterk recidiverende stenen (2mg/kg elke 12-24u).

Voeders met een lager natriumgehalte die de urine niet overmatig verzuren (bijv. Prescription Diet c/d Multicare, u/d, i/d low fat, anderen). Geef als het nodig is dieetvoeders in blik of voeg water toe om een soortelijk gewicht van de urine <1.020 te bekomen.

Een urine-analyse elke 3 tot 6 maanden om een pH van 6,5 tot 8,0 en een urinedichtheid tot 1020 of lager te bereiken. Medische beeldvorming elke 6 tot 12 maanden om recidiverende stenen te ontdekken op het tijdstip dat ze klein zijn en het eenvoudig is om ze te verwijderen zonder operatie.

Translation missing: nl-NL.reco_standard_disclaimer

Hond - Calciumoxalaat